Een superbatterij
Over de heilige graal, vraag en aanbod
Met een volle tank diesel rij je zo naar Italië. Dat is nog geen Tesla gelukt. De heilige graal van de energietransitie is dan ook een superbatterij: klein, licht, betaalbaar, snel oplaadbaar en met veel capaciteit. Want daarmee wordt elektrisch rijden wel heel aantrekkelijk. Elektrisch vliegen komt dan ook binnen bereik. Maar de ontwikkeling van zo’n batterij is ingewikkeld. Om de energiedichtheid op te krikken moet je andere stoffen gebruiken en dat vergt weer andere technieken.
Een superaccu zou ook een uitkomst zijn voor de opslag van zonne- en windenergie. Want dat is nog wel een probleem. Zonnepanelen en windmolens werken vaak voor niets. Dan produceren ze meer energie dan er op dat moment nodig is. Andersom zijn er genoeg momenten dat er veel vraag naar energie is en de zon niet schijnt of de wind niet waait. Ook dan zou het goed zijn om een batterij te hebben die meer kan dan de huidige batterijen.
Bij het Haringvliet in Zeeland, staat het eerste hybride energiepark van Europa. Hybride, want in dit park vullen windmolens en zonnepanelen elkaar aan. Vaak waait het als de zon niet schijnt en andersom. In het park komt een forse batterij die een teveel aan stroom op kan slaan en bewaart voor als er meer vraag is. Op de momenten dat de batterij tekortschiet moet de smart grid vraag en aanbod van energie op elkaar afstemmen.